Poemstein
Κακός ο καιρός, ο εαυτός ελάχιστος
αν μου χαριζόταν όλη η αιωνιότητα και μία μικρή μόνο στιγμή μαζί σου, θα επέλεγα το δεύτερο
ακόμη και η ατραπός
οδηγεί κάπου…
απόλαυσε το ταξίδι
…έτσι…
Η μνήμη ευχή
γδυτή
(δεν θυμάμαι και πολλά)
το χαρτί άδειο, μα το κεφάλι γεμάτο
γεμάτο με ιδέες και σκέψεις
πώς άραγε θα γεφυρωθούν οι κισμοι αυτοί;
Ότι πολλοί άνθρωποι μαζί έχουν αρκετή ελπίδα να κάνουν οτιδήποτε εύχονται.
εκεί που πολεμούν και πεθάνουν οι άνθρωποι εκεί θα σε περιμένω
κενό
παρατηρώντας όλους εκείνους που ήταν ερωτευμένοι
που μίλησες
που ο έρωτας
είχε ακόμα την μυρωδιά
της θάλασσας
πόσο θα ήθελα
να είμαι μαζί σου ξανά
η πιο μεγάλη αρετή του ανθρώπου
είναι να χει καρδιά.
Μα η πιο μεγάλη ακόμα, είναι όταν χρειάζεται να παραμείνει στην καρδιά του .
Ανάμνηση, αναπόληση
αίσθημα στεναχώριας
και θλίψης
Και αν μου έδιναν την αιωνιότητα
μια στιγμή μαζί σου θα διάλεγα
και ο άλλος άνθρωπος πάτησε το λουλούδι
Έβαλα πίσω από κάγκελα τον αληθινό μου εαυτό κι εσύ τον κοιτούσες
Το παράπονο της μετρημένης ζωής
οι μετρημένες μέρες
η ρουτίνα
οι ανιαρές ώρες
κοιτάω πίσω από την κουρτίνα
Αγναντεύω τις ζωές την άλλων
Οι οποίοι βρήκαν λίγο νόημά στη ζωή τους
λόγω της θνητότητας
η οποία αποτέλεσε γι αυτούς κίνητρο
όχι για εμένα
Ο παντοτινός έρωτας δεν υπάρχει.
τα σώματά φθείρονται και το ίδιο συμβαίνει στις ψυχές και τις σχέσεις. Όμως μερικές φορές η αγάπη παραμένει
Άνθρωποι που ΔΕΝ βρέθηκαν ταυτόχρονα στο ίδιο μήκος κύματος
Μαλώσαμε, πληγώσαμε,
στο τέλος μόνο χάος προκαλέσαμε
αλλά εσύ είχες βάλει ήδη τελεία.
Το παραπάνω κείμενο είναι μια δουλειά δεκάδων ανθρώπων που μαζεύτηκαν την Τρίτη 21 Μαΐου στην ποιητική βραδιά της ομάδας μας, στην καφετέρια Μπαχάμες. Δεν υπάρχει συνοχή, και δεν θέλαμε να υπάρχει. Κάθε ένα από τα 25 άτομα που βρέθηκαν εκεί άφησε κάτι δικό του, κι όλα τα «δικά τους» ενώθηκαν στο «δικό μας». Δεν υπάρχει ανώτερος σκοπός, επειδή δεν θέλαμε να υπάρχει.
«Πολλοί άνθρωποι μαζί έχουν αρκετή ελπίδα να κάνουν οτιδήποτε εύχονται.»
Αυτό είναι ένας από τα πολλά «δικά τους» που κατέληξε στο ποίημα, στο λεγόμενο «Poemstein», και αυτός ο στίχος είναι ίσως η πιο αντιπροσωπευτική φράση για εκείνη την βραδιά.
Ευχαριστούμε όλους όσους συμμετείχαν.
Συντονισμός δράσης: Παναγιώτης Ανανιάδης
Artwork: Φανή Τρανού, Στέλλα Παραστατίδου
