Decorating for the Holidays

Queue Christmas playlist.

Είμαι από αυτούς που τους αρέσει αυτή η εποχή. Έχω την τάση να πιστεύω στους ανθρώπους, καλώς ή κακώς. Γι’αυτό και κάθε φορά που έρχονται τα Χριστούγεννα, τα φαντάζομαι σαν εκείνη τη μαγική εποχή που όλα τα προβλήματα λύνονται και το μόνο που βλέπεις γύρω σου είναι ανθρώπους να ενώνονται με τις οικογένειες τους, φίλους από τα παλιά να συναντιούνται σε εκείνες τις καφετέριες στα στενά της Θεσσαλονίκης με τα πολλά στολίδια που φωνάζουν Χριστούγεννα και κυρίως μικρά παιδιά να τρέχουν στο δέντρο να πάρουν το δώρο από τον Αϊ- Βασίλη, μία από τις ελάχιστες αποδείξεις ότι υπάρχει λίγη μαγεία στις μέρες μας (μπορεί να διαβάζουν παιδιά, δεν λέω περισσότερα).

Αυτή τη μαγεία θέλω να κρατήσω όσο μεγαλώνω, μια φράση που όποιος «μεγάλος» την ακούει, αμέσως αντικρούει λέγοντας: «Σιγά που ανησυχείς! Έχεις ακόμα καιρό μπροστά σου, τι να πω και εγώ». Κι όμως με αγχώνει το μέλλον ώρες ώρες. Θα κρατήσω αυτή τη μαγεία των Χριστουγέννων για πάντα ή κάποια στιγμή θα σταματήσει αυτή η γιορτή να είναι σημαντική; 

Όλα αυτά σκέφτομαι στα είκοσι μου ζωγραφίζοντας τις δικές μου αναμνήσεις που θα έχω όταν «μεγαλώσω». Πολλές φορές ανησυχώ ότι δεν κάνω πολλά, πρέπει να δω, να δοκιμάσω, να βγω και ξεχνάω πόσο ωραία είναι να είμαι και λίγο σπιτόγατα. Να κάθομαι με μια κουβέρτα στον καναπέ, αγνοώντας τα πιάτα στην κουζίνα (σας χάλασα την εικόνα αλλά c’est la vie), να βρέχει έξω και εγώ με μια κούπα ζεστό καφέ να ακούω εκείνη τη Χριστουγεννιάτικη playlist που μου γέννησε αυτές τις σκέψεις. Και ξέρεις για τι τρελαίνομαι; Για εκείνη τη γλυκιά νύστα (ναι μετά τον καφέ, εκεί είναι το μυστικό) που έρχεται τα μεσημέρια που έγιναν απογεύματα και καταλήγει στο χουζούρι που έλεγα και μικρή. Και κάποιες φορές είσαι και τυχερός και την μοιράζεσαι με ένα άλλο άτομο.

Το συμπέρασμα μου; Κανένα απολύτως. Όλα αυτά ήταν απλά σκέψεις που δημιουργήθηκαν όταν έβαλα στην πρίζα τα λαμπάκια του δέντρου και δημιούργησα το κατάλληλο σκηνικό για την επόμενη χριστουγεννιάτικη παραγωγή του Netflix, με την μόνη διαφορά την βροχή, αντί για χιόνι, και τα σπιτάκια της Ξάνθης να φαίνονται από το παράθυρο αντί για το χιονισμένο Manhattan. Κι όμως, και τα δικά μου Χριστούγεννα θα είναι ωραία φέτος, γιατί να μην είναι άλλωστε;

Artwork: Φάνης Σιαμάτρας