Ε, και τι πειράζει;
Ε, και τι πειράζει; Δεν έγινε εδώ, δεν κινδυνεύουμε εμείς.
Συρία, Χιλή, Μεξικό, χώρες που ακούμε καθημερινά στις ειδήσεις. Βιασμοί, επιθέσεις, νέοι νόμοι που καταπατούν φανερά τα ανθρώπινα δικαιώματα, και εμείς εδώ. Άλλη μια είδηση. Ε, και τι να κάνουμε, ας συνεχίσουμε τις ζωές μας. Και όσο πίνουμε τον καφέ μας, μπορεί στην Χιλή να τραυματίζονται και να πεθαίνουν αθώοι άνθρωποι που διαδηλώνουν για μια αξιοπρεπή ζωή. Αλλά αυτό συμβαίνει πολύ μακριά, εμείς δεν κινδυνεύουμε. Στην Αλαμπάμα ψηφίζεται νόμος κατά των αμβλώσεων. Εντάξει όμως, μήπως το θέμα για τα δικαιώματα των γυναικών έχει πάρει υπερβολική έκταση; Η περίπτωση που η γυναίκα έχει μείνει έγκυος αφότου έχει πέσει θύμα βιασμού δεν εξαιρείται. E, και πάλι εμείς δεν επηρεαζόμαστε από αυτό, άλλη μια είδηση. Πριν από κάποιες μέρες, το κύμα ξέβρασε άλλη μια βάρκα που μετέφερε πρόσφυγες. Τι; Αυτό είναι στην Ελλάδα; Ναι, όμως είναι ξένοι, τι κάνουν εδώ; Και για να λέμε την αλήθεια, είναι θέμα παιδείας. Μια Ελληνίδα έγκυος δεν θα έμπαινε πότε σε βάρκα. Αλλά, τέλος πάντων, κι αυτό απλά μια εικόνα είναι. Δεν το είδαμε να συμβαίνει και μπροστά μας. Πλέον είναι καθημερινότητα. Εικόνες με ξυλοδαρμούς, νεκρούς και πολύ αίμα μας έχουν γίνει συνήθεια. Άλλος ένας νέος που ξυλοκοπήθηκε από τα ΜΑΤ στην Αθήνα. Και εμείς αναίσθητοι να βλέπουμε τα βίντεο. Εικόνες με ταλαιπωρημένους ανθρώπους στα camp προσφυγών μας φαίνονται πλέον φυσιολογικές, την ώρα που τρώμε το φαγητό μας και βλέπουμε το μεσημεριανό δελτίο ειδήσεων. Η καταστολή διαδηλώσεων με χημικά και γκλομπ μας περνάει αδιάφορη, αφού έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε την αστυνομία σε τέτοιες δράσεις. Όταν ήμουν μικρή, η μαμά μου έλεγε να μην βλέπω ταινίες με βία για να μην την συνηθίσει το μάτι μου. Κι όμως, με πρόλαβε η επικαιρότητα. Αποκτήσαμε ανοσία στην βία. Αυτό έγινε. Γίναμε αναίσθητοι και αδιάφοροι. Αφού έγινε χθες, θα γίνει και αύριο, γιατί να σοκαριστώ που έγινε σήμερα; Αγαπητοί γονείς, λοιπόν, δεν φταίνε μόνο τα βιντεοπαιχνίδια γι’ αυτό. Από παιδιά είμαστε εκτεθειμένοι σε εικόνες βίας από αυτά που γίνονται γύρω μας. Και όχι, δεν είναι τόσο μακριά όσο νομίζουμε.
Artwork: Δέσποινα Νικολακάκη