Ένα δεύτερο γράμμα χωρίς παραλήπτη
Άκου,
Βρέθηκα πολλές φορές τυλιγμένη στις σκέψεις μου να αναρωτιέμαι: τι θα μπορούσε να είχε γίνει διαφορετικά, τι θα μπορούσα να είχα κάνει καλύτερα, τι θα μπορούσα να είχα πει για να αποτρέψω την καταστροφή; Αυτό είναι ένα μονοπάτι περίεργο για τον κάθε άνθρωπο και όσοι το έχουν περάσει, το ξέρουν. Μπαίνεις σε έναν περίεργο ειρμό σκέψεων, που σε καταπίνει...
Χειρότερο είναι όταν αυτά τα μελαγχολικά ταξίδια ωθούνται από κάποιες λέξεις, συζητήσεις, ανθρώπους, μέρη που τα φέρνουν συνέχεια, με τον έναν τρόπο ή τον άλλον, στην επιφάνεια. Όταν κάτι το σκέφτεσαι πάνω από μια φορά, μπορεί να μετατραπεί σε καταστροφικό ταξίδι.
Δυστυχώς, η δική σου σκέψη έρχεται συχνά στο κεφάλι μου. Είναι περίεργο, αλλά παρόλα όσα είχαμε περάσει, κάθε φορά που απογοητεύομαι από κάποιον άνθρωπο, εύχομαι να σε είχα δίπλα μου - αυτά παθαίνεις όταν αρνείσαι να απεξαρτητοποιηθείς. Άλλες φορές, τις στιγμές που δεν ξεπηδάς στη σκέψη μου, εμφανίζεσαι από το πουθενά με τους πιο παράξενους τρόπους. Σαν να ήξερες ότι σε χρειάζομαι.
Θυμάμαι την τελευταία φορά τόσο χαρακτηριστικά. Όσο απρόσωπη και αν είναι η επικοινωνία μέσω μηνυμάτων, ξεκλειδώνει λέξεις που ίσως να μην είχαμε τα κότσια να πούμε από κοντά. Μου μίλησες για πράγματα που είχαμε περάσει, για συναισθήματα που φοβόμουν είχες ξεχάσει και για πράγματα που δεν ήξερα καν αν είχες εκτιμήσει.
Εκεί δεν άντεξα και έκανα την ερώτηση που την απάντηση της φοβάμαι περισσότερο να ακούσω: “Έχεις ξαναβρεί κάτι τόσο δυνατό;”
Μη με παρεξηγήσεις, δε φοβάμαι γιατί δε θέλω να το ξαναβρείς. Ίσα-ίσα, θέλω να είσαι χαρούμενος. Ο λόγος που φοβάμαι, βρίσκεται στην απάντησή σου.
“Νομίζω πως αυτός ο έρωτας και η πρώτη φορά που ζεις κάτι τέτοιο, δεν είναι κάτι που μπορείς να ξαναβρείς.”
Εκεί με κατέβαλε μια αίσθηση πόνου, σύγχυσης, άγχους, τρόμου. Πώς θα μπορέσω να ζήσω τη ζωή μου γνωρίζοντας οτι για πάντα θα ψάχνω κάτι που δεν μπορεί να επιτευχθεί δεύτερη φορά;! Και να η Million dollar question:
Πώς μπορείς εσύ;
Καληνύχτα.
Loo
Artwork: Λεονάρντα Αναστασία Καλοφώνου
