Fresh Start

“Fresh Start” σου λέει. Ακούγεται ωραίο. Εύηχο. Αλλά τί να γράψω γι’ αυτό; Πόσο fresh μπορεί να είναι η ζωή μου; Ας το πάρουμε από την αρχή. Τί μπορεί να είναι “φρες”; 

Κάποιος θα σκεφτεί, ο φυσικός χυμός το πρωί. “Μπα”, είμαι τύπος του πικρού καφέ, όχι, όχι. Του υπερβολικά πικρού καφέ. Κάποιος άλλος θα σκεφτεί ένα όμορφο ξύπνημα την Δευτέρα, για να πάει καλά όλη η εβδομάδα βρε παιδί μου.

“Ούτε καν, κοιμάμαι ξημερώματα, ξυπνάω το βράδυ, σιχαίνομαι να κάνω σχέδια για τις επόμενες μέρες, να βγαίνω έξω με φίλους και να σηκώνω τα παντζούρια του σπιτιού μου. Ό,τι προκύψει θα με βρει γι’ ακόμη μια φορά απροετοίμαστο, μόνο και μέσα στο σκοτεινό μου δωμάτιο”. Είδατε; Δεν υπάρχει η λέξη “φρες” στη ζωή μου, ούτε καν στο ψυγείο μου, για να είμαι ειλικρινής. Τα τελευταία μαρούλια που είχα, βαρέθηκα να τα κάνω σαλάτα και έχουν σαπίσει. 

Ας εξετάσουμε τώρα, την δεύτερη λέξη. “Start”. Τί εστί αρχή; Ποιός και πότε την καθορίζει; “Χωρίς να το ξέρω, έθεσα φιλοσοφικό ερώτημα που θα πάρει τουλάχιστον δύο τεύχη για να δοθεί απάντηση”. Δεν υπάρχει πουθενά αρχή. Υπάρχει μόνο το τώρα, η διάρκεια που μεσολαβεί πριν από το τέλος. Το “τέλος” υπάρχει. Το έχω δει και το έχω νιώσει αλλά από τότε που το ένιωσα, ορκίστηκα να μην το ξανά ζήσω. 

Επομένως, δε θα ξαναζήσω το “τώρα”. Ίσως γι’ αυτό να μη μπορώ να δω το “φρέσκο”. Το ζωντανό, το όμορφο. Ίσως γι’ αυτό το αγαπημένο μου χρώμα να είναι το γκρι. Εντάξει, υπερβάλλω. Το αγαπημένο μου χρώμα είναι το μαύρο. Όχι, όχι, το υπερβολικά βαθύ μαύρο! “Πολλή κατάθλιψη ρε φίλε”, σας ακούω να μου ξανά λέτε. Συγγνώμη. Πάλι ξεχάστηκα. Θα αλλάξω το συναίσθημα αμέσως, για να είμαι μέσα στο “κόνσεπτ” και να σας ψυχαγωγήσω. 

Υπάρχει το “fresh start”. Υπάρχει παντού. Ακόμη και στη δική μου ζωή. Υπάρχει “fresh start” αφού υπάρχει η ελπίδα. Αφού υπάρχει η προσπάθεια κάθε φορά που δεν πετυχαίνω με την πρώτη. Υπάρχει, σας λέω, το έχω νιώσει. Είναι ωραίο συναίσθημα και απ’ την πρώτη φορά που το ένιωσα, ορκίστηκα να το νιώθω συνέχεια. Είναι η όμορφη αρχή ενός ταξιδιού που κάνεις με τα φιλαράκια σου. Είναι η πρώτη βαθιά ανάσα πριν πιάσεις το μολύβι και γράψεις το επόμενο σου ποίημα. Είναι το πρώτο βήμα που κάνεις στο μπαρ για να πας να της μιλήσεις. 

Όλα αυτά είναι “φρες σταρτ” και εύχεσαι να μην τελειώσουν και να μην σαπίσουν ποτέ. Αυτές είναι οι ζωντανές και όμορφες στιγμές κάθε νέας αρχής. Ζωντανές και όμορφες στιγμές του “τώρα”. Γιατί, μιας και το ξανά σκέφτομαι, μόνο το “τώρα” υπάρχει.

Artwork: Ξανθή Χρυσαφίδου