Pretty Hurts
Πρέπει να είναι η μύτη μου τόσο λεπτή και τα χείλια μου τόσο σαρκώδη; Πρέπει οι βλεφαρίδες μου να είναι τόσο μεγάλες και καμπυλωτές; Πρέπει να έχω αδύνατο πρόσωπο με ψηλά ζυγωματικά; Πρέπει να είμαι έτσι για να θεωρούμαι "όμορφη"; Και τι σημαίνει πια το να είσαι όμορφος;
Πολλές φορές μπαίνω και εγώ στο τρυπάκι αυτό, της αμφισβήτησης του εαυτού μου και των φυσικών χαρακτηριστικών μου. Με ωθεί να χρησιμοποιώ αυτά τα φίλτρα, όπως και οι περισσότεροι, βλέποντας ότι "βελτιώνουν" την εμφάνιση μου και τα χαρακτηριστικά μου, πράγμα που με κάνει να απορρίπτω οποιαδήποτε φωτογραφία χωρίς αυτό. Είναι αυτό που μας κάνει να λέμε βγάζοντας μια σελφι με τη φίλη, "Τι, και εσύ θα βγάλεις no filter φωτογραφία;"
Και όλα αυτά είναι όμορφα και αθώα όσο το φίλτρο χρησιμεύει στο να διορθώσει την ποιότητα της φωτογραφίας. Να την κάνει πιο φωτεινή, πιο ζωντανή, με μεγαλύτερη ευκρίνεια, ή ακόμα και άχρωμη. Το ζήτημα είναι όμως όταν πια αυτό χρησιμεύει στο να διορθώσει εσένα. Να σε κάνει πιο αδύνατη, πιο ψηλή, να κάνει τα χείλη πιο μεγάλα, τη μύτη πιο κομψή, πιο, πιο, πιο...
Μέχρι που το όριο του τι ήσουν πριν και τι έχεις δημιουργήσει δεν είναι πια ορατό. Μέχρι που όταν βλέπεις το πριν, νιώθεις ότι δεν το αναγνωρίζεις, ή ότι σίγουρα δε θα ήθελες να είσαι εσύ. Κάνοντας σε να συγκρίνεις το πραγματικό με το πλασματικό αυτό αποτέλεσμα του “ιδανικού”, που η κοινωνία έχει τα κότσια να αποκαλεί “πρότυπο ομορφιάς”. Λες και οι άνθρωποι μπαίνουν σε καλούπια.
Για όλους λοιπόν εκείνους που αμφισβητούν την εμφάνιση τους :
Μην αλλάξεις τίποτα. Και για κανέναν. Τι σου έχουν προσφέρει για να θέλεις να ικανοποιήσεις τα πρότυπα τους; Αν δεν τους αρέσει αυτό που βλέπουν, είναι σίγουρα γιατί κοιτάζουν το δικό τους καθρέφτη, τον εσωτερικό, εκείνο που δείχνει τις ανασφάλειες και την εγωπάθεια που κρύβουν βαθιά μέσα τους.
Όσο και αν είναι δύσκολο να το δεχτείς, η αλήθεια δε βρίσκεται στις "αντιδράσεις" και τα σχόλια στα social media. Μη μετράς την αξία σου με likes, αλλά με χαμόγελα. Με τα χαμόγελα που δημιουργείς και εισπράττεις. Μη μετράς την αξία σου με follow, αλλά με επιτεύγματα, και φίλους πραγματικούς.
Βγάλε πολλές φωτογραφίες, αλλά με τα μάτια σου και όχι με το κινητό σου. Ζήσε την στιγμή και απόλαυσε την, χωρίς να σε νοιάζει πόσα μάτια είδαν το πόσο καλά πέρασες. Και όταν πέφτεις στο κρεβάτι τη νύχτα και κλείνεις τα μάτια σου, ονειρεύσου έναν κόσμο που δίνει αγάπη παντού. Βάλε σε μια κούτα τις ανασφάλειες σου και πέτα τες. Αγάπησε τον εαυτό σου, ακριβώς όπως είναι.
Artwork: Υρώ Ζερβούδη
