Timeless
Στα πλαίσια του τεύχους Μαΐου, σας ζητήσαμε να μας στείλετε τα κείμενα σας με θέμα τον χρόνο. Παρακάτω λοιπόν είναι ο χρόνος μέσα από την δική σας ματιά.
Μονάδα Μέτρησης του Χρόνου
Τσιμπιδάκι, νυχοκόπτης, ξυραφάκι
Να πως μετρά κανείς το χρόνο
Όταν δεν ξέρει αν είναι Τρίτη ή Κυριακή
Και όταν η ώρα παύει να είναι αποτελεσματική
Μονάδα μέτρησης του χρόνου
Ηλιάνα Μιχαηλίδου
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
<<
/χρονική ασυμφωνία/
δεν έλεγες να φύγεις
απο μέσα μου°
στο άκουσμα του ονόματός σου,
τιναζόμουν
κοίταζα μήπως διακρίνω το πρόσωπό σου
και όταν δεν το έβλεπα, το έψαχνα°
κάτω απο το σπίτι, μέσα στο μετρό.
οι ταινίες που ήμουν σίγουρη πως είχες δεί μου κρατούσαν συντροφιά
τα τραγούδια που ήξερα οτι
σ'άρεσαν μου μιλούσαν
σε αναζητούσα ανάμεσα
στους "θεατές"
αγνοώντας οτι η πραγματική θεατής αυτής της παράστασης
ήμουν εγώ.
και αν τώρα κοιτάζω την
διακοσμητική -βροχερή- πλακέτα
με τον άντρα στην καπαρντίνα
και την γυναίκα στα πορφύρα,
να μοιραζονται
αυτό
που (μου) μοιάζει
σαν το πρώτο τους φιλί,
και θυμάμαι πώς με κραταγες
μες την βροχή εκείνο το βραδυ°
αυτό
που κλοτσάει περισσότερο
ίσως να ειναι
η συνειδητοποίηση
πως αυτή η πλακέτα που έχω στο
γραφείο και αντικρίζω
κάθε μέρα
δεν μπορεί να μου τράβηξε το ενδιαφερον τυχαία.
Ούτε και εσύ, όμως.
κρίμα που δεν είδες ποτέ το γιατί
κριμα που δεν άκουσες, πέρα απο την σιωπή.
Τι κρίμα, αλήθεια, που ο πραγματικός χρόνος των ρημάτων,
ο χρόνος που όντως θα περιέγραφε
αυτό το πεζό, είναι ακόμη
ο Ενεστώτας. >>
Άννα Κουρούκουνη
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Χρόνος; Τι είναι ο χρόνος; Ο χρόνος για τον καθένα μας μπορεί να είναι διαφορετικά πράγματα. Για μία εργαζόμενη μητέρα ο χρόνος είναι αυτός που έχει για να προλάβει να κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού και έπειτα εξαντλημένη να πάει και στην δουλειά. Για ένα μικρό παιδί χρόνος είναι αυτός στον οποίο έχει να κάνει τα μαθήματα του, να παίξει και έπειτα να περιμένει με λαχτάρα τους γονείς του να γυρίσουν από την δουλειά. Για κάποιο άλλο παιδί, την περίοδο των πανελληνίων, χρόνος είναι αυτό που θα χρειαστεί για να αφιερώσει στο διάβασμα του. Για έναν ηλικιωμένο πάλι, χρόνος είναι όλα αυτά που έχει ζήσει και πλέον αναπολεί. Ο χειρότερος χρόνος όμως ξέρετε ποιος είναι; Και όχι, για να σας προλάβω, δεν είναι ούτε η κουραστική δουλειά, ούτε τα δύσκολα μαθήματα, ούτε η αναπόληση γι’ αυτά που έχεις ζήσει και πιθανότατα να μην ξανά ζήσεις. Ο χειρότερος χρόνος, είναι αυτός που δεν έζησες… όλα αυτά που δεν πρόλαβες να κάνεις, όχι διότι δεν ήθελες, όχι καμία σχέση... αλλά γιατί δεν μπόρεσες. Γιατί ενώ ζούσες νομίζοντας ότι είχες άπλετο χρόνο στην διάθεση σου ήρθε κάποιος και σου έκοψε τα φτερά... ή μάλλον σου τα έβαλε... Γι’ αυτό χαμογελάστε, περάστε καλά και πάνω απ’ όλα, ζήστε. Όχι λες και δεν υπάρχει χρόνος... Το αντίθετο... λες και υπάρχει! Διότι υπάρχει…
Μαρίνα Γκούρμη
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
-
Σαν σε έχω απέναντι δεν με κοιτάς
Πίσω ζητάω να με πας
Το παρελθόν μου εσύ κρατάς
Μου λες να αλλάξω τακτική
Στα δεξιά είναι η ζωή
Και έτσι αρχίζω πιο γοργά
Να τρέχω μόνη μου μπροστά
Το μέλλον, σου ζητώ να δω
Κι εσύ το αρνείσαι και αυτό
Μου λες να αλλάξω τακτική
Η ζωή δεν έχει νόημα όντας γνωστή
Και μένω στάσιμη ξανά
Χτυπιέμαι, οδύρομαι βουβά
Στις αναμνήσεις που κρατώ
Ήσουν και εσύ από καιρό
Εκεί που έμαθα να περπατάω
Ή όταν ξεκίνησα να σε μετράω
Εκεί που έδωσα το πρώτο μου φιλί
Ή τις προάλλες στην αυλή
Ανά καιρούς με ακουμπάς
Ρυτίδες μου φτιάχνεις και γελάς
Σε λίγο αργώ να απαντώ
Κουράζομαι και σε ξεχνώ
Σε ένα σεντούκι στο μυαλό φυλάω ότι έχω ζήσει μέχρι εδώ
Εσύ τα κλέβεις πονηρά και τώρα όλα είναι θολά
Γριά λοιπόν, πλέον εγώ
Κάθομαι να ξεκουραστώ
Μα εσύ μονίμως εν κινήσει
Χρόνε μου στάσου, έχω ατονίσει.
No Name
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Επιστολή στον Χ
Χειμώνας του '20 με ζεστό καφέ στην κούπα.
Ανοίγεις το άλμπουμ με παλιές… σχεδόν σχισμένες…
Με λίγη δόση υγρασίας φωτογραφίες.
Παρελθόν παρόν και ξανά παρελθόν
Φωτογραφίες από τα χρόνια σου τα παιδικά
Τι να πει κανείς...
Σφίγγεις την κούπα πιο σφιχτά με ένα έντονο τρέμουλο
Έδειχνες όμορφος, νεαρό παιδί με όμορφες προσωπικότητες γύρω του
Κύλησε ο χρόνος… Νίκησε ο χρόνος
Αναπολείς τι έκανες λάθος… ξεχνώντας ότι όλοι χάνουν έχοντας εχθρό τον χρόνο
Γυρίζεις σελίδα:
Είσαι εσύ… σβήνεις κεριά γενεθλίων ωραία ήταν τα χρόνια τότε…
Η γροθιά σφίγγει εντονότερα
"Παιδική φωτογραφία από τον παιδικό σου έρωτα"
Εν τέλει δεν την πέταξες… σου αρέσει να θυμάσαι τι έζησες: από το πιο ευχάριστο πράγμα
Το πιο ξέφρενο, μεθυσμένο βράδυ
Μέχρι εκείνη την νύχτα πού έκλαψες γι αυτόν… θύμωσες και έσβησες το τσιγάρο
Έφυγε και δεν είναι πια εδώ… πέρασαν τα χρόνια… τότε ήσουν έφηβος
Τολμηρός έφηβος που κάθε μέρα έλεγες θα αλλάξεις τον κόσμο… το έκανες; Δεν κατάφερες να σταματήσεις την κλεψύδρα του αέναου νικητή… Πρέπει να σπάσει!
Καμαρώνει και γελάει με τις λύπες που έχει δωρίσει… πίνει νερό στο όνομα σου
Οι σελίδες λιγοστεύουν…
Τελευταία φωτογραφία δική σου
Λίγο πριν… ελάχιστα πριν, η καλά ακονισμένη, κρύα λόγχη, του χρόνου μπει στην καρδιά σου
"Φωτογραφία που γελάς ανέμελος" για να στολίζει κατάλευκο κρύο μάρμαρο
Πέρασαν τα χρόνια και σε ξέχασαν…
Η κούπα έσπασε
Modigiani
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
_
Οι μέρες κυλάνε και οι ώρες περνάνε,
πάντα θα περνάνε.
Ο χρόνος ίσως είναι ευθεία γραμμή,
ίσως να είναι κύκλος.
Για εμένα ο χρόνος κυλούσε γύρω από εσένα,
οι στιγμές μέχρι να φύγεις ξανά μακριά,
οι ώρες μέχρι να στείλεις μήνυμα,
οι μέρες μέχρι να γυρίσεις πίσω σε εμένα,
οι μήνες που ήσουν απόμακρος,
ο καιρός που αδιαφορούσες...
Και μετά ήρθε η στιγμή που δεν είχε σημασία, εσύ δεν είχες σημασία.
Οι μήνες πλέον περνάνε με την άνθιση των λουλουδιών και την πτώση των φύλλων,
οι μέρες με την ανατολή και τη δύση του ήλιου,
οι στιγμές μου χωρίς να αναρωτιέμαι γιατί δεν νοιάζεσαι.
Και βρίσκομαι στο παρόν,
να κοιτάζω την πραγματικότητα γύρω μου,
να απολαμβάνω την φύση,
να αγαπάω και να αφήνω να με αγαπήσουν,
να ζω πραγματικά.
Υποθέτω πως απλώς χρειαζόταν χρόνος,
χρόνος να καταλάβω ότι δεν αξίζεις τις στιγμές μου,
χρόνος να αγαπήσω εμένα,
να ξεχάσω όσα με κρατούσαν πίσω,
όσα δεν με άφηναν να ζήσω τον χρόνο που απομένει.
Κ.Σ.
Artwork: Ελένη Θεοχάρη
