Κινηματογραφική Ομάδα Γέφυρα - Pandemic Era
Ευελπιστούμε πως ο χρόνος μετρά αντίστροφα για τη στιγμή που θα ανταμώσουμε και πάλι, στις καθιερωμένες μας κυριακάτικες προβολές.
Μέχρι τότε, κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, για να κρατήσουμε την κινηματογραφοφιλία ζωντανή. Στις διαδικτυακές μας συναντήσεις επιλέγουμε από κοινού, όλα τα μέλη, μια θεματική για κάθε μήνα. Τα μέλη μας εν συνεχεία προτείνουν και ψηφίζουν τις προτάσεις τους, ανάλογα την εκάστοτε θεματική. Η ταινία με τις περισσότερες ψήφους, θα παρουσιάζεται κάθε Κυριακή μέσα από τις σελίδες μας στα κοινωνικά δίκτυα, συνοδευόμενη και από ένα κείμενο του ατόμου που την πρότεινε. Σαν να έχουμε κανονικά προβολή.
#σαναεχουμεπροβολή
Αφιέρωμα Ιανουαρίου : Συντροφικότητα
Τι σημαίνει η συντροφικότητα; Με όποια έννοια και αν την δούμε, είτε είναι ρομαντική, είτε φιλική, είτε ακόμα και ιδεολογική, η συντροφικότητα εκφράζει την εγγύτητα, την κοινή πορεία δύο (και παραπάνω) ατόμων.
Η Κινηματογραφική Ομάδα της Γέφυρας εκμεταλλεύεται τον κρύο Γενάρη για να προτείνει κάθε Κυριακή από μία ταινία που πιστεύουμε ότι αποτελεί και από μία έκφανση της συντροφικότητας.
Ραντεβού στη (μικρή) οθόνη.
Artwork: Κωνσταντίνος Μαρθόγλου
10/1 Πρότεινε ο Γιώργος Πραχαλιάς-Girlfriends (1978)
Υπάρχουν τουλάχιστον δύο γυναικείοι χαρακτήρες στην ταινία; ✓
Μιλάνε μεταξύ τους ; ✓
Μιλάνε για κάτι άλλο πέρα από έναν άντρα ; ✓
To Girlfriends της Claudia Weill ανταποκρίνεται περίτρανα στα κριτήρια που έχει θέση το Bechdel Test, ένα τεστ που αξιολογεί την εκπροσώπηση και την απεικόνιση των γυναικείων χαρακτήρων στα προϊόντα μυθοπλασίας υπό μια φεμινιστική ματιά.
Παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει πάνω από σαράντα χρόνια από τότε που βγήκε στις αίθουσες, η ταινία παραμένει “φρέσκια”. Η Susan, το κατ’ ομολογία alter ego της σκηνοθέτιδας, και η Anne συγκατοικούν μαζί στη Νέα Υόρκη και μαζί με τις φιλοδοξίες και τα όνειρα τους, μοιράζονται τις ιδιορρυθμίες και τους φόβους τους. Η σχέση τους θα αρχίσει να δοκιμάζεται από τη στιγμή που η Anne θα φύγει από το κοινό τους διαμέρισμα, για να παντρευτεί το σύντροφο της.
Η Susan, ως κεντρική ηρωίδα, δεν θυμίζει σε τίποτα τους τόσο συνήθεις χαρακτήρες που εμφανίζονται πολλάκις στο Αμερικανικό σινεμά. Δεν είναι μια femme fatale, δεν έχει τακτοποιημένα τα επαγγελματικά της και δεν είναι συναισθηματικά διαθέσιμη για τον οποιοδήποτε περάσει από τη ζωή της. Αρκετά ρεαλιστική και αρκετά συμπαθής ταυτόχρονα. Κατ’ επέκταση η ταινία, με παρρησία και με γλυκόπικρο χιούμορ, θα εστιάσει στις ζωές αυτών των ανθρώπων. Ζωές μη γραμμικές, με σκαμπανεβάσματα, ζωές παράλληλες.
Την ίδια ώρα που η φιλία μεταξύ δύο γυναικών παρουσιάζεται, σε κάποια μέσα και σε κοινωνικούς κύκλους, είτε ως λυκοφιλία , είτε ως ανύπαρκτη, υπάρχει η ματιά της Claudia Weill για να αποτρέψει αυτού του είδους τις χαμερπείς προσεγγίσεις. Στο τέλος είναι εκεί η μία για την άλλη, να γεμίσουν τα συναισθηματικά τους κενά, και η Susan να υπενθυμίσει σε όλους μας ότι αποτελεί μια πρώιμη Frances Ha. Το τελευταίο αρκεί για να την αγαπήσεις περισσότερο!
Artwork: Κωνσταντίνος Μαρθόγλου
17/1 Πρότεινε η Σοφία Ραϊκοπούλου-Mommy (2014)
Μια αυθεντική και αξιοζήλευτη , θα μπορούσε να πει κανείς, απόδοση της σχέσης της 46χρονης Diane με τον έφηβο γιο της Steve. Μέσα από το έργο του, ο Xavier Dolan μας «προβληματίζει» με τον δικό του τρόπο για το πόσο δεκτικοί είμαστε απέναντι σε μία στάση που σε εμάς φαντάζει ξένη.
Artwork: Στεφανία Καμπούρη
24/1 Πρότεινε ο Κωνσταντίνος Βοζίκης-Sid and Nancy (1986)
Ο Alex Cox μέσα από την δική του οπτική βγάζει στον φακό την χαοτική σχέση του εκκεντρικού μπασίστα των Sex Pistols Sid Vicious και της σχιζοφρενούς γκρουπι του συγκροτήματος Nancy Spungeon. Μιας πλήρους δυσλειτουργικής και καταστροφικής σχέσης που θα απομακρύνει τον Sid από την μπάντα του και θα τον βυθίσει βαθύτερα στα ναρκωτικά, έχοντας ως σύντροφο σ'αυτό το σκοτεινό ταξίδι την Nancy. Από το μουντό και έντονο σαν punk τραγούδι Λονδίνο η ταινία καταλήγει στις κακόφημες περιοχές της Νέας Υόρκης, που απεικονίζεται με έναν μετα-αποκαλυπτικό τρόπο, παροιμιώδη της στέρησης που είχαν οι δύο πρωταγωνιστές. Εκεί που καταλήγει η ταινία, εκεί ξεκινάει με ένα ανώνυμο τηλεφώνημα να καλεί την αστυνομία να πάει στο ξενοδοχείο Chelsea στις 12 Οκτωβρίου του 1978.
Artwork: Κωνσταντίνος Μαρθόγλου
31/1 Πρότεινε η Σοφία Χατζηιωάννου-The Tree of Wooden Clogs (1978)
Μία Ιταλική ταινία που αφορά τη ζωή των αγροτών της Λομβαρδίας σε μία αγροικία στα τέλη του 19ου αιώνα. Εστιάζει στη ζωή των φτωχών που χαρακτηρίζεται από συντροφιά και συνεργασία. Κατά τη θέασή της, είναι φανερή, η ρεαλιστική απεικόνιση της κοινωνικής συνθήκης των ανθρώπων, καθώς τους αγρότες, τους υποδύθηκαν ντόπιοι χωρικοί, και όχι επαγγελματίες ηθοποιοί. The Tree of Wooden Clogs από τον Ermanno Olmi το 1978.
Artwork: Κωνσταντίνος Μαρθόγλου
