Διπρόσωπος Φίλος

Όλοι έχουμε στην ζωή μας έναν υπέροχο φίλο. Αυτόν που λέει πάντα αυτό που θέλουμε να ακούσουμε. Αυτόν που συνεχώς μας επαινεί και μας εκθειάζει σε κάθε βήμα που κάνουμε, σε κάθε επιλογή μας. Αυτόν που όταν μπλέξουμε σε έναν καβγά θα μας πει πόσο δίκιο έχουμε. Αυτόν που είναι τόσο όμορφος και, που απλά υπάρχοντας, κάνει την ζωή μας όμορφη. Αυτόν τον φίλο που πιστεύουμε ότι αν τον χάσουμε, θα χαθούμε κι εμείς οι ίδιοι.

Από την άλλη υπάρχει στον κύκλο μας πάντα και αυτή η φιγούρα που μας μιλάει για πράγματα τα οποία δεν θέλουμε να ακούσουμε. Είναι εκεί σε κάθε μας βήμα για να μας πει τι πρέπει να διορθώσουμε και πού στραβοπατήσαμε. Αυτή που, όταν μπλέξουμε σε έναν καβγά, θα μας κοιτάξει με ένα υποτιμητικό βλέμμα και θα μας πει πόσο άδικο είχαμε για άλλη μία φορά. Μία φιγούρα άσχημη και δυσάρεστη που ανά πάσα στιγμή μπορεί να μας χαλάσει τη μέρα. Μία φιγούρα που, όσο και να προσπαθούμε να την διώξουμε, αυτή δεν φεύγει ποτέ, μένει κοντά μας. Ακόμα και όταν εμείς την αγνοούμε.

Όταν εμφανίζεται αυτή η φιγούρα κινδυνεύουμε να χάσουμε τον αγαπημένο μας φίλο, γιατί δεν την θέλει κοντά του. Έχουμε μαλώσει μαζί του για την φιγούρα αυτή. Του εξηγούμε συνέχεια ότι ούτε εμείς την θέλουμε στην ζωή μας, αλλά ό,τι και να κάνουμε αυτή εμφανίζεται μπροστά μας. Καταλήγουμε να ζούμε με τον φόβο ότι αυτός ο φίλος θα φύγει. Και τότε θα σηκώσουμε το κεφάλι θα κοιτάξουμε την άσχημη φιγούρα κατάματα και θα την ρωτήσουμε: “Αλήθεια, γιατί έπρεπε να διώξεις το Ψέμα; Ήταν το πιο όμορφο πράγμα στην ζωή μου.”

Εκείνη θα σε κοιτάξει μελαγχολικά και θα απαντήσει: “Είναι δελεαστική η παγίδα του Ψέματος. Σε τραβάει βαθιά στο σκοτάδι και στην μοναξιά και είσαι τόσο μαγεμένος από την ομορφιά του που όταν καταλάβεις που έχεις βρεθεί είναι ήδη πολύ αργά.”

Artwork: Ευτυχία Μαγκουνάκη