Ιστορίες Καλοκαιριού

Σε ένα αέναο σκρολάρισμα στο ίνσταγκραμ, εντόπισα πράγματα που είχα ξεχάσει. Μα πώς μπορεί να έχουν ξεθωριάσει οι φιγούρες που ήταν δίπλα μου τότε; Αναρωτιέμαι, έτσι έγραψα για όλα αυτά, για βόλτες που έγιναν, έρωτες που τελείωσαν, εντάσεις, κλάματα και γέλια.

Κάποιοι έφυγαν, κάποιοι ήρθαν... κάποιοι έμειναν. Έτσι είναι η ζωή, γεμάτη κύκλους, όπως έχει πει και μια γνωστή μου. 

Κάποιες φορές είμαστε κόκκινοι, κάποιες φορές μπλε, κάποιες φορές... 

Και έγραψα για όλους εσάς, για όλους εσάς που γελάσαμε, κλάψαμε, ανταλλάξαμε ανάσες, δώσαμε και σώσαμε, μοιραστήκαμε ανιαρές στιγμές και γίναμε καταπέλτες γέλιου. Περάσατε και φύγατε, περάσατε και κάτσατε.

Και όλους εσάς που μπορεί να σας πλήγωσα ή και να με πληγώσατε. Έρωτες και μη, για όλους εσάς που κάπου τα προηγούμενα χρόνια σας έβαλα στο κουτί της Πανδώρας μου. Όλους εσάς που μου χαρίσατε απίστευτες στιγμές για να λέω. Ιστορίες καλοκαιριού, ιστορίες χειμώνα.

 Δε θέλω να τις κρύβω και αν σας πόνεσα, να με συγχωρείτε. Δε θέλω να τα ρίξω όλα στην αγάπη που είχα για εσάς.

Θέλω όμως κάποια στιγμή να συναντηθούμε και να μιλήσουμε για το παρελθόν, να γελάσουμε με τις ιστορίες που εμείς γράψαμε.

 Ίσως και να μη γίνει ποτέ.

Όλοι εσείς, που ξέρετε ποιοι είστε, ευχαριστώ που με γεμίσατε ταξίδια, αναμνήσεις, ξεχωριστές εμπειρίες.

Δύο χιλιάδες εικοσιένα, ευχαριστώ που μου δίνεις την ευκαιρία να τους το πω. Έστω και αν δεν το μάθουν ποτέ.

Αγαπητέ Όλοι εσείς.... ελπίζω να τα ξανα πούμε.

Από την Όχι πια και τόσο δική σας, Ξένια.

Artwork: Ξένια Παραστατίδου