Ένα γράμμα χωρίς παραλήπτη

Άκου:

No life without my music μπλούζα φόρεσα σήμερα. Τίποτα το ιδιαίτερο δεν είχε η μέρα πέρα απο την γνωστή μελαγχολία . Αυτή η μπλούζα ήταν πάντοτε ο καλύτερος μου φίλος σε τέτοιες λίγο μπλαζέ, μελαγχολικές μέρες . Μου την είχες δώσει αρκετά χρόνια πριν για να την φοράω οταν έλειπες εσύ απο πλάι μου. Δυστυχώς αυτή έμεινε ακόμα και όταν έφυγες οριστικά. Πόσα πράγματα μου έμειναν να σου πω και πόσα μέχρι να με πάρει ο ύπνος έπνιγα μέσα στους λιγμούς μου; Πόσα λόγια επαναλάμβανα στον εαυτό μου για να παρηγορηθώ;

Η μουσική μου ανέκαθεν ήσουν εσύ. Η φωνή της λογικής που μου λέει να ακούω την καρδιά μου γιατί αυτή ξέρει τι είναι το σωστό. Άλλωστε πόσες φορές μου το είχες γράψει στα μικρά γραμματάκια που ανταλλάζαμε για να τα διαβάζουμε στις φουρτούνες μας;

Ολα ξεκίνησαν απο μια νύχτα στην παραλία πριν ξεφύγουμε απο την νεανική αθωότητα. Αγκαλιά ξαπλωμένοι στην άμμο εκεί που χτυπά το κύμα. Τώρα όλα κατέληξαν στο κεφάλι μου σαν ενα όνειρο ή σαν κάποια ανεπιτήδευτη σκηνή ταινίας. Έπρεπε να είχα σταματήσει όλον τον χρόνο της ζωής μου εκεί. Γιατι εκείνη την στιγμή θα την ξαναζούσα σε replay άλλες 48.000 φορές. 

Ήταν η πρώτη νύχτα που με κράτησες αγκαλιά με έναν τρόπο που ένιωθα οτι ήταν ο σωστός και όχι η φτηνή προσποίηση για να κρύψουμε τα συναισθήματα μας. Ήταν η πρώτη φορά που όταν με έσφιξες για να μην φύγω ποτέ ,κατάλαβα πως δεν ήξερες πόσο πολύ και εγώ ήθελα να μείνω. Ήταν η αρχή μια όμορφης ιστορίας. Αλλά γιατί τωρα μοιάζει με την αρχή του τέλους; 

Φοβόμασταν. 

Φοβόμασταν ότι θα χάναμε ο ένας τον άλλον κάποια στιγμή. Είδαμε ένα πεφταστέρι και ευχήθηκα να μην σε χάσω ποτέ . Little did I know. 

Έτσι χρόνια μετά ο μεγαλύτερος μου φόβος έγινε πραγματικότητα. Ο κόσμος μου κατέρρευσε και για πρώτη φορά ένιωσα οτι η μουσική ειχε σβήσει. Δεν άνοιξα την καρδιά μου από τότε, γιατί κάθε φορά που την ανοίγω ξανάρχεσαι εσύ. Η ζωή κατέληξε μουντή, βουβή και ασπρόμαυρη: όπως και η μουσική μου. 

P.S. Θυμάσαι εγώ τι σου έγραφα στα γραμματάκια μου; Να λοιπόν που θα στο πω άλλη μία φορά: Να χαμογελάς.

Από: Μια άγνωστη πια.

Προς: Έναν σημαντικό άνθρωπο.

Illustration: Λεονάρντα Αναστασία Καλοφώνου