Ίσως αυτά τα Χριστούγεννα - Επεισόδιο 2

Επεισόδιο 2 - Συναίσθημα... όσο πάρει.

Ανδρέας

Επιτέλους σπίτι. Δεν αντέχω άλλο με την μάσκα. Εξαιτίας της παραλίγο να μην την αναγνωρίσω. Ευτυχώς είχε ακόμα αυτα τα μάτια, αυτό το βλέμμα. Έπρεπε να την χαιρετίσω και εγώ άπλα γύρισα το κεφάλι. Πόσο ανόητος. Αυτή γιατί δεν είπε κάτι; Ίσως να μην με θυμάται.. πέρασαν χρόνια από τότε, ίσως απλά να προχώρησε. Ίσως πρέπει και εγώ να πιαστώ με τα μελομακάρονα, να έχω κάτι γλυκό να μου τραβάει την προσοχή και να δίνει μικρές δόσεις θαλπωρής Χριστουγέννων.

Η μαμά είπε η συνταγή είναι αλάνθαστη. Λάδι τρία ποτήρια έχω, τώρα ένα ποτήρι πορτοκαλάδα βγάζουν αυτά πορτοκάλια; βλέπουμε. Ζάχαρη ένα ποτήρι και ένα μπεηκιν. Γαρύφαλλο και κανέλα, μόλις πήρα και σόδα φυσικά. Αλεύρι όσο πάρει; Aμάν ρε μάνα. Δεν πειράζει, πάμε να κάνουμε σιρόπι. Δύο φλιτζάνια ζάχαρη, δύο νερό και δύο μέλι; Έχω αρκετά μεγάλη κατσαρόλα; Τουλάχιστον απλά τα αφήνω να βράσουν. Ας δω μην ήρθε κάποιο μήνυμα.

Δεν περιμένω κάτι συγκεκριμένο, άλλα θα ήταν ωραία να έστελνε κάποιος. Ποιος όμως; Μήπως ήρθε στιγμή να στείλω εγώ πρώτος; Λες όντως να με ξέχασε; Μα πώς γίνεται να με ξεχάσει; Είχαμε δώσει και υπόσχεση να βρεθούμε. Λες να με περίμενε; Πίστευα ότι δεν θα το θυμάται και δεν ήθελα να πάω και να μην εμφανιστεί. Αχ το σιρόπι.

Νομίζω δεν ξέχασα κάτι, αλεύρι πήρε όσο ήθελε, τώρα πόσο δεν έχω ιδέα, τουλάχιστον μοιάζει σωστό το μείγμα. Ταψί λαδόκολλα έτοιμα, ξεκινάω να τα βάζω ένα-ένα. 

ΜΗΝΥΜΑ.

Team Snapchat. Απογοήτευση. Μακάρι να έστελνε. Έστω φιλικά θα ήταν ωραία να έχω κάποιον στην ίδια πόλη. Είναι δύσκολες οι γιορτές, όταν μένεις μόνος. Θα στείλω. Ποιο είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί; Έτοιμος ο φούρνος.

Δεν έγραφε κάτι άλλο η συνταγή. θα τον κρατήσω στους 180 βαθμούς μέχρι να ξεροψηθούν. Το σιρόπι κρυώνει άρα μένουν μόνο τα καρύδια και το μέλι για γαρνίρισμα. Πρέπει να βρω πιατέλα ή τουλάχιστον ένα πιάτο να τα βάλω μετά. Έχω χρόνο μέχρι τότε, ας ασχοληθώ με κάτι άλλο. Ίσως πλύνω το μπολ που είχα το μείγμα να μην μένει για μετά. Χρειάζομαι μουσική, πού είναι το κινητό μου;

Ωπ, το προφίλ της, το ξέχασα αυτό. Αν με αντιπαθεί; Αν δεν με χαιρέτησε γιατί με αγνοεί γενικά; Αν δεν απαντήσει μέσα στις επόμενες δύο μέρες νομίζω το μήνυμα θα είναι ξεκάθαρο και μπορούμε και οι δύο να συνεχίσουμε τις ζωές μας. Άρα θα στείλω έχει αποφασιστεί. Το θέμα είναι τι ακριβώς θα στείλω. Δεν πρέπει να φανώ καημένος, ούτε πέφτουλας. Μύρισαν.

Αχ,μύρισε όλο το σπίτι. Φαίνονται έτοιμα, ώρα για βουτιά στο σιρόπι 10-15 δευτερόλεπτα το καθένα και τα βγάζω να στραγγίξουν. Μέλι, καρύδια και έτοιμα. Άραγε το “έχω και μελομακάρονα πάμε μια βόλτα είναι καλή αρχή”;

Σοφία

-Πόσο άσχημο να βλέπεις τα ράφια με τα λαμπιόνια και τα στολίδια κλεισμένα από μεγάλες απαγορευτικές κορδέλες. Νομίζω πως ένα παιδί θα έκλαιγε στη σκέψη ότι ο Άγιος Βασίλης δεν μπορεί να ταξιδέψει φέτος.

 -Και εγώ πήγα να ρίξω μια ματιά στις χρωματιστές και χαρούμενες χριστουγεννιάτικες κούπες. Ξέρεις, πως κάθε χρόνο μου αρέσει να αγοράζω και μία νέα.

 -Κάποιες συνήθειες δεν κόβονται. Να σου πω.

- Τι έγινε;

 -Όταν ήσουν εκεί στις κούπες,  μου φάνηκε πως είδα τον Ανδρέα.

 - Ναι νομίζω τον είδα και εγώ.

 - Αυτός πρέπει να ήταν. Μα τι κάνει εδώ;

 -Μη μου πεις πως σκέφτεσαι να του μιλήσεις. Σοφία; Σοφία σύνελθε. Και στο κάτω κάτω θυμάσαι; Δεν ήρθε ποτέ.

 -Ίσως να μη μπορούσε.

  -Μείνε μακριά. Δεν είναι ανάγκη να πληγωθείς ξανά.  Έχεις εμένα να μοιράζεσαι τα πάντα. Από εκείνη την κρύα μέρα είμαι ο τοίχος που σε προστατεύει από όλο αυτό το κρύο γύρω. 

 - Κι όμως. Το βλέμμα του, ο τρόπος που με κοίταξε, σαν να φοβάται να κάνει λάθος πάλι. Δεν ξέρω τι μπορεί να έχει περάσει, όμως σίγουρα κάτι τον προβληματίζει. Εσύ σαν κοπέλα τι έχεις να πεις;  

 - Εγώ τι έχω να πω; Εσύ είχες πει, πως δε θα ξανακάνεις τα ίδια λάθη, Σοφία. Πως δεν αξίζει κανείς.

 - Κι όμως, είναι έτσι, όντως; Ποτέ δεν έμαθα γιατί εκείνη τη μέρα δεν ήρθε. Ίσως επειδή εσύ δεν με άφησες.

 -Εκείνο το βράδυ αποφάσισες να μην αφήσεις τον εαυτό σου να αφεθεί ξανά. Να μην αφήσεις κανέναν να σε πληγώσει. Και τότε, δημιούργησες εμένα. Μια δεύτερη αόρατη Σοφία να σε προστατεύει. Ένας φρουρός στην καθημερινότητά σου. 

-Όμως τα χρόνια πέρασαν και πολλά άλλαξαν. Και εσύ έμεινες ίδια. Η ίδια μαθήτρια από εκείνο το βράδυ. Το σήμερα και το αύριο όμως είναι κάτι νέο. Μη με τραβάς στο παρελθόν, θέλω να ζήσω το σήμερα. Θέλω να ζήσω το τώρα, μ’ ακούς;

Ο δρόμος άδειος. Πόσο παράξενο να είναι όλα τόσο μουντά.

Σήκωσα το βλέμμα μου ψηλά, και μία σταγόνα κύλησε στο μάγουλό μου. Δεν έβρεχε. Άσπρες νιφάδες έπεφταν απαλά στην άσφαλτο και χάνονταν εκεί. Σαν να έκαναν τη δουλειά τους πια. Πήρα μία βαθιά ανάσα. Η μυρωδιά των γλυκισμάτων και ο καθαρός αέρας μου έδωσαν ελπίδα. Ένιωσα ελεύθερη να κάνω μία νέα αρχή.

Ανδρέας: Σοφία Σεμελίδου

Σοφια : Μιχάλης Χιωτέλλης

Artwork : Σπυριδούλα Μπουλιώτα