HOT TAKE: πόσο ελέγχουμε τα γεγονότα στην ζωή μας;

Τον τελευταίο καιρό έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι: πόσο τυχαία είναι η ζωή; Μπορεί να έρχεται το καλοκαίρι και πριν από αυτό η εξεταστική και να είμαι παραζαλισμένη. Μπορεί όμως και να μην φταίει κάποιος εξωτερικός παράγοντας για την βαθιά ευτυχία που νιώθω αυτή την περίοδο.

Ύστερα από μια περίοδο όχι απλά συννεφιάς αλλά καταιγίδας, είναι σαν να άνοιξαν οι ουρανοί και το μόνο που βλέπω είναι ήλιος. Αλλά δεν πηγαίνουν απλώς καλά όλα στη ζωή μου. Μετά από διάφορες συζητήσεις κατάλαβα ότι είμαι εγώ καλύτερα, βρίσκομαι στην θέση να πατάω στα πόδια μου και μπορώ να διαχειριστώ καλύτερα ό,τι προκύψει.

Ωστόσο, νιώθω σαν να έχουν αυξηθεί τα όμορφα συμβάντα στη ζωή μου. Χορεύω περισσότερο, διασκεδάζω πιο συχνά και ετοιμάζομαι να συναντήσω έναν ενδιαφέρων άγνωστο στην Φινλανδία, στο πιο τυχαίο ταξίδι της ζωής μου. Για να έχετε το σουσού, αυτό το ταξίδι το σχεδίαζα με πρώην, ή μάλλον για πρώην (δεν ήταν πολύ συνεργατική η σχέση). Τα πλάνα όμως άλλαξαν και αποφάσισα να πάω σόλο.

Αν και δεν το έχω ξανακάνει, δεν ένιωσα ποτέ άγχος ή φόβο. Είχα καλό προαίσθημα από την αρχή. Πέρασαν κάποιες μέρες, είχα πράγματα να κάνω και αν και ενθουσιασμένη με την προοπτική του ταξιδιού και των καινούργιων γνωριμιών, το πήγα στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Κάποια στιγμή απλά έσκασε μήνυμα από την κολλητή μου ότι είχε για μένα μία έκπληξη. Δεν θα μπορούσε να έχει πάει ποτέ το μυαλό μου εκεί.

Το αγόρι της γνώρισε στη δουλειά μια παρέα Φινλανδών, που τον συμπάθησαν πολύ και τον κάλεσαν να βγει μαζί τους. Σε κάποια από τις συναντήσεις βρέθηκε και αυτή και τους ενημέρωσε πως θα ταξιδέψω στο Ελσίνκι. Αυτοί ενθουσιασμένοι ζήτησαν τα σόσιαλ μου.

“Σου βρήκα παρέα στην Φινλανδία”, αυτή ήταν η έκπληξη λοιπόν και δεν ήταν ούτε στη λίστα με τα 100 πρώτα πράγματα που φανταζόμουν να ακούσω. Τώρα όμως είναι το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι όταν ξυπνάω, όσο τρώω, όταν είμαι στον δρόμο και πριν κοιμηθώ.

Όλο αυτό μου φαίνεται να είναι τόσο τυχαίο και παρόλα αυτά με έχει βάλει στη θέση να θυμηθώ ένα αγαπημένο μότο της παιδικής μου ηλικίας, που πρώτη φορά άκουσα από μια σοφή χελώνα που δίδασκε kung fu: “δεν υπάρχουν συμπτώσεις”. Δεν ξέρω ποια είναι η άποψη μου πάνω στα “το σύμπαν μας δίνει ό,τι χρειαζόμαστε” και “όσο πιο ανοιχτός είναι κανείς σε νέες εμπειρίες, τόσες περισσότερες προσελκύει στη ζωή του”. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα, οπότε λέω να επανέλθω σε αυτή τη σκέψη μετά το ταξίδι.

Artwork: Φανή Τρανού