Μια βόλτα στη θάλασσα
Αρχικά να ευχαριστήσω τον φίλο μου τον Στέφανο που μας έδωσε την ιστορία και τις φωτογραφίες του. Αν και το ευχαριστώ είναι λίγο.
Είδα τις φωτογραφίες και τις ζήτησα γιατί σκέφτηκα μια δικιά μου ιστορία. Μου είπε και την δικιά του ιστορία και την ζήτησα και αυτή.
Οι παρακάτω φωτογραφίες αποτελούν μια καταγραφή από το σπίτι της γιαγιάς (του Στέφανου) τον Μάρτιο του 2021 δύο ημέρες μετά τον θάνατο της
Στέφανος
Mόλις μπήκαμε στο σπίτι το πρώτο πράγμα που ακούσαμε ήταν η τηλεόραση, έπαιζε μπροστά απο έναν καναπέ ξέστρωτο και ένα παράθυρο μισάνοιχτο. Το φαγητό στο τραπέζι ήταν μισοτελειωμένο, και το λεμόνι στο πιάτο είχε πλέον μουχλιάσει. Το σπίτι ήταν αφημένο σαν κάποιος να είχε βγει μια βόλτα στη θάλασσα ίσα για δέκα λεπτά και ύστερα να επιστρέψει. Αν και μια βόλτα στην θάλασσα θα ήταν περιττή. Ο ήχος των κυμάτων αντηχούσε σε όλο το σπίτι και η θέα στην ακτή πλημμύριζε τα παράθυρα, σαν ένας φύλακας σαν μια παντοτινή υπενθύμιση πως μια μέρα θα πρέπει να αφήσουμε το σπίτι και να πάμε και εμείς τη βόλτα μας στη θάλασσα.
Ξένια
Τα γράμματα είχαν ξεθωριάσει, ο γραφικός χαρακτήρας έχει αλλοιωθεί, δεν είναι ξεκάθαρα πλέον, έδειχναν τον χρόνο που περνούσε μόνος του και την κατάσταση. Πολλά πράγματα στο σπίτι είχαν παραμείνει ίδια. Τα ποτηράκια προσεκτικά τοποθετημένα ανάποδα.
Όπως πάντα.
Οι στοίβες από κατσαρολικά άθικτες, τοποθετημένες η μία πάνω στην άλλη. Το τηλεχειριστήριο τοποθετημένο στραβά - όπως πάντα - στο τραπεζάκι δίπλα από την κορνίζα.Ήθελες να την κοιτάς, να μου μιλάς κι ας μη με έβλεπες ή με άκουγες συχνά.
-‘Είσαι το αγαπημένο μου’, μου έλεγες
Η πολυθρόνα σου ακόμα ζέστη, ίσως και να το νόμιζα. Πέρασα μια βόλτα από όλα τα δωμάτια, ήταν σαν μην είχες φύγει. Μα όντως δεν είχες προλάβει να φύγεις. Το ράδιο έπαιζε ακόμα. Σε περιμένει να αλλάξεις ίσως σταθμό. Ο καφές σου δεν είχε τελειώσει. Σίγουρα όμως είχε κρυώσει. Το παλτό σου είχε μείνει κρεμασμένο και σε περιμένει υπομονετικά για να βγείτε βόλτα.
Όμως εσύ δεν είχες φύγει από το σπίτι.
Μα όλα ήταν στη θέση τους σωστά τοποθετημένα χωρίς να προδίδουν την απουσία σου.
Θα έχεις πάει μια βόλτα. Μα τι λέω έχεις αφήσει το μπουφάν σου το είδα πριν λίγο.
Μπορεί εκεί που πήγες να μην κάνει κρύο για αυτό το άφησες. Ούτως η άλλως άρχισε να καλοκαιριάζει.
Δες τι όμορφος που είναι ο ουρανός, σε βλέπω, με χαιρετάς, δεν είσαι μακριά. Απομακρύνεσαι. Θα ήθελα να σε προφτάσω να πάμε μαζί βόλτα.
Δίπλα από το παράθυρο χτυπάει το τηλέφωνο. Ακόμη σε ψάχνουν.
Το σήκωσα και τους είπα “Άφησε το σπίτι και πήγε μια βόλτα στη θάλασσα”.
